2
دانشیار رفتار حرکتی / دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه تهران
3
دانشیار رفتار حرکتی و روان شناسی ورزشی
4
هیئت علمی دانشگاه تهران
10.22080/jsmb.2021.17308.3212
چکیده
مقدمه و هدف: غالباً اثرات سودمند دستورالعمل آشکار و پنهان در تحقیقات گذشته مورد تأیید قرار گرفته است. اما عدم تأثیرگذاری آن در برخی دیگر از پژوهش ها به چشم می خورد. لذا تناقضات در نتایج پژوهش ها و عدم اجرای این دستورالعمل ها در کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی اهمیت دارد. از این رو، هدف تحقیق حاضر، بررسی تأثیر دستورالعمل قیاسی و آشکار بر یادگیری حرکتی کودکان اختلال هماهنگی رشدی بود. روش شناسی: ۴۵ دختر با دامنه سنی هشت تا ۱۲ سال در این پژوهش شرکت داشتند که به‌صورت تصادفی به سه گروه پانزده‌تایی (گروه کنترل، یادگیری آشکار، یادگیری قیاسی) تقسیم شدند. از شرکت کنندگان پنج نوبت آزمون پرتاب دارت (پیش آزمون پس آزمون، یادداری فوری اول، انتقال، یادداری فوری دوم) به عمل آمد. گروه دستورالعمل آشکار، دستورالعمل آموزشی به‌صورت شفاهی دریافت کردند، گروه دستورالعمل آموزشی پنهان از تمرکز توجه درونی استفاده شد که قیاس دررفتن فنر بود و گروه کنترل (هیچ دستورالعملی دریافت ن‌کردند). یافته‌ها: نتایج تحلیل واریانس عاملی مرکب، نشان داد که هر دوی دستورالعمل آشکار P=0/001 و دستورالعمل قیاسی P=0/003 بر بهبود پرتاب دارت تأثیر معناداری داشت. همچنین نتایج حاکی از این بود که دستورالعمل آشکار در مقایسه با قیاسی تاثیر معنی داری بر پرتاب دارت کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی داشت. نتیجه گیری: پیشنهاد می‌شود جهت بهبود عملکرد و یادگیری کودکان با اختلال هماهنگی رشدی از دستورالعمل‌های آموزشی آشکار استفاده شود.
)