1
استادیار رفتار حرکتی، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران(مسئول مقاله)
2
دانشیار رفتار حرکتی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
3
استادیار پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی، تهران، ایران
چکیده
مقدمه و هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تاًثیر انواع مداخله‌های خودالگودهی (پیشخوراند، خودمرورگری مثبت، خودمشاهده گری) و تمرین بدنی بر ارتقاء باورهای خودکارآمدی حافظه در سرویس بلند بدمینتون بود. روش شناسی: چهل و هشت آزمودنی دختر راست دست و مبتدی با میانگین سنی 2.5 ± 24 سال انتخاب و به طور تصادفی در چهار گروه آزمایشی تمرین بدنی، خودالگودهی پیشخوراند با تمرین بدنی، خودمرورگری مثبت با تمرین بدنی و خودمشاهده گری با تمرین بدنی تقسیم شدند. باورهای خودکارآمدی حافظه آزمودنی ها در مراحل پیش آزمون، یادداری و انتقال مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس مرکب با اندازه های تکراری در مرحله اکتساب نشان داد در شش جلسه تمرین گروه‌های خودالگودهی پیشخوراند با تمرین بدنی و خود مرورگری مثبت با تمرین بدنی به طور معنی داری در اجرا پیشرفت کردند (05/0>P). نتایج تحلیل واریانس یک راهه نشان داد در پیش آزمون تفاوت معنی داری میان گروه ها در میانگین نمرات باورهای خودکارآمدی حافظه وجود نداشت (05/0P >). در آزمون های یادداری و انتقال تفاوت معنی داری بین میانگین نمرات باورهای خودکارآمدی حافظه گروه ها وجود داشت (05/0>P). نتایج آزمون تعقیبی دانکن نشان داد بین نمره باورهای خودکارآمدی حافظه در گروه های پیشخوراند با تمرین بدنی و خودمرورگری مثبت با تمرین بدنی با گروه های تمرین بدنی و خودمشاهده گری با تمرین بدنی تفاوت معنی دار وجود دارد. مقایسه میانگین ها نشان داد مداخله های پیشخوراند با تمرین بدنی و خودمرورگری مثبت با تمرین بدنی بیشتر از سایر مداخله ها بر ارتقاء باورهای خودکارآمدی حافظه تاثیر گذاشت. بحث و نتیجه گیری: نتایج به دست آمده از پژوهش حاضر پیشنهاد می کند که فراگیران از ترکیب تمرین بدنی با مداخله های خود به عنوان مدل ( پیشخوراند و خودمرورگری مثبت) اطلاعات بیشتری درباره اجرای مهارت و آنچه که برای ارتقاء باورهای خودکارآمدی حافظه و پیشرفت در کوشش های اجرای آینده شان لازم است، به دست می آورند.
)