مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر مدل‌های مختلف تصویرسازی ذهنی بر تعادل پویای سالمندان شهر اهواز انجام شد. در این مطالعه نیمه تجربی از بین کلیه سالمندان 60 تا 80 ساله این شهر، 75 نفر به صورت در دسترس و هدفمند انتخاب و بطور تصادفی در 5 گروه 15 نفری تمرین بدنی، تصویرسازی ذهنی پتلپ، تصویرسازی ذهنی سنتی، ترکیب تمرین بدنی و تصویرسازی ذهنی پتلپ و ترکیب تمرین بدنی و تصویرسازی ذهنی سنتی قرار گرفتند. مطالعه شامل تکلیف تعادل پویا (بلند شدن و راه رفتن زماندار) بود. پروتکل تمرینی، 3 جلسه درهفته به مدت 6 هفته صورت گرفت و سپس پس آزمون به عمل آمد. آزمون یادداری 2 هفته پس از آخرین جلسة تمرینی گرفته شد. بعد از بررسی نرمال بودن داده‌ها، برابری واریانس‌ها و همسانی ماتریس کواریانس داده‌های اندازه‌گیری، داده‌ها به روش آماری تحلیل واریانس درون گروهی با اندازه‌گیری تکراری، تحلیل واریانس یکراهه و آزمون تعقیبی توکی تحلیل شد. نتایج حاکی از پیشرفت معنادار هر یک از گروه‌ها در مراحل آزمون بود (001/0 p=). همچنین نتایج حاکی از تفاوت معنی‌دار بین گروه‌ها در مراحل اکتساب (001/0 p=) و یادداری (001/0 p=) بود. علاوه بر این، نتایج حاکی از برتری گروه ترکیب تمرین بدنی و تصویرسازی ذهنی پتلپ طی هر دو مرحله اکتساب (95/10 M=) و یادداری (98/10 M=) بود. با توجه به یافته‌های این پژوهش، نقش تصویرسازی ذهنی مدل پتلپ به همراه تمرین بدنی بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته و تأکید براستفاده از آن توصیه می‌شود.
)