مقدمه و هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی مقایسه ادراک فاصله ورزشکاران و غیرورزشکاران با محدودیت در اطلاعات شنیداری و دیداری بود. روش‌شناسی: تحقیق حاضر از نوع علی ـ مقایسه‌ای بود. جامعه شامل تمامی پسران جوان با دامنه سنی 23 تا 27 سال شهر بوکان بود که 30 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. از طریق روش نمونه‌گیری تصادفی، 10 نفر از بین ورزشکاران داخل سالنی، 10 نفر از بین ورزشکاران خارج سالنی و 10 نفر از بین غیرورزشکاران انتخاب شدند. از آزمون راه رفتن با چشم بسته در مسیر مستقیم به سمت هدفِ قبلاً مشاهده شده برای سنجش ادراک فاصله، و از درصد خطا به عنوان شاخص ادراک فاصله استفاده شد. برای حذف نشانه‌های شنوایی نیز از پخش نویز استفاده شد. با استفاده از نرم‌افزار spss 20 و در سطح معناداری 05/0، آزمون شاپیرو و تحلیل واریانس یکراهه برای تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین غیرورزشکاران با ورزشکاران داخل و خارج سالن، هم در محیط داخلی و هم در محیط خارجی، در درصد خطا تفاوت معنادار وجود دارد (05/0P≤). در حالی که بین ورزشکاران داخل و خارج سالنی در هیچ یک از دو محیط تفاوت معنادار مشخص نشد (05/0P>). به عبارتی، ورزشکاران در ادراک مسیر، خطای کمتری را نشان دادند. بحث: یافته‌ها حاکی از آن است که محدودیت در اطلاعات شنیداری و دیداری، اثرات متفاوت بر ادراک فاصله ورزشکاران و غیرورزشکاران دارد
)