مقدمه و هدف: نوجوانی یکی از مهم‌ترین مراحل زندگی بشر است، نوجوانان نیروی پویای جامعه هستند و نمی‌توان این جمعیت فعال را نادیده گرفت، شناخت ویژگی‌های شخصیتی نوجوانان می‌تولند به برنامه‌ریزی برای آینده آن‌ها کمک فراوانی کند. بنابراین هدف از پژوهش حاضر مقایسه‌ی کمال‌گرایی و پرخاشگری دانش‌آموزان ورزشکار دختر و پسر بود. روش‌شناسی: پژوهش حاضر، توصیفی و از نوع مطالعات علی- مقایسه‌ای بود. بدین منظور 333 دانش‌آموز ورزشکار با روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شده و پرسشنامه‌های ویژگی‌های فردی، کمال‌گرایی چندبعدی در ورزش گتوالز و دان (2009) و پرخاشگری ورزشی بردمیر (1975) را تکمیل کردند. روایی پرسشنامه‌ها با بهره‌گیری از نظرات اصلاحی اساتید روان-شناسی و مدیریت ورزشی، مربیان و ورزشکاران به دست آمد و پایایی آن‌ها با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب 89/0 و 83/0 تعیین شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری توصیفی و استنباطی (آزمون کالموگراف-اسمیرنوف، ANOVA و t مستقل) تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان‌داد، کمال‌گرایی کلی دانش‌آموزان پسر نسبت به دانش‌آموزان دختر بالاتر و پرخاشگری ورزشی دانش‌آموزان پسر نسبت به دانش‌آموزان دختر بیشتر بود و بین پرخاشگری دانش‌آموزان ورزشکار رشته‌های مختلف تفاوت معنی-داری وجود نداشت. بحث و نتیجه‌گیری: در نهایت می‌توان اظهار داشت تمایل به کمال‌گرایی و پرخاشگری بیشتر در پسران نسبت به دختران، احتمال دارد ناشی از انتظارات متفاوت جامعه از دو جنسیت باشد.
)