مقدمه: این تحقیق با هدف تعیین و مقایسه میزان کاربرد اصول مدیریت شطرنجی توسط مدیران چهار حوزه ورزشی شهر اصفهان انجام گرفت. روش شناسی: روش پژوهش توصیفی از نوع پیمایشی بود. جامعه آماری شامل کلیه مدیران چهار حوزه همگانی ، پرورشی، قهرمانی و حرفه ای شهر اصفهان به تعداد220 نفر بودند. تعداد140 نفر به عنوان نمونه آماری متناسب با حجم جامعه بر اساس فرمول کوکران انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه محقق ساخته بود که پایایی آن 95% =α برآورد گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون t تک نمونه ای جهت تعیین میزان کاربرد اصول مدیریت شطرنجی توسط مدیران هر حوزه با ویژگی های جمعیت شناختی و تعیین میزان کاربرد اصول مدیریت شطرنجی مدیران چهار حوزه، آزمون فریدمن برای اولویت بندی کاربرد مؤلفه ها در چهار حوزه و آزمون تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی شفه برای مقایسه میزان کاربرد اصول مدیریت شطرنجی توسط مدیران چهار حوزه استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد بیشترین میزان کاربرد اصول مدیریت شطرنجی در حوزه حرفه ای ورزش در شهر اصفهان و کمترین میزان کاربرد اصول مدیریت شطرنجی در حوزه همگانی ورزش در شهر اصفهان می باشد. در ورزش همگانی مؤلفه حفظ مهره ها، در ورزش پرورشی مؤلفه سازماندهی، در ورزش قهرمانی مؤلفه حفظ مهره‌ها و در ورزش حرفه ای مؤلفه هدفمند بودن حرکت بیشترین کاربرد را داشتند. میزان کاربرد اصول مدیریت شطرنجی توسط مدیران چهار حوزه ورزشی با یکدیگر تفاوت داشت و این تفاوت مربوط به حوزه های همگانی و حرفه ای، و حوزه های قهرمانی و حرفه ای بود. بحث و نتیجه گیری: از آنجایی که کمترین میزان کاربرد اصول مدیریت شطرنجی مربوط به حوزه همگانی ورزش است و بیشترین سطح مشارکت ورزشی در این حوزه صورت می گیرد مسئولین باید به کاربرد اصول مدیریتی در اجرای برنامه های سازمانی توجه بیشتری داشته باشند.
)