مقایسه تفاوت‌های فرهنگی رشته‌های ورزشی در ایران

مقدمه و هدف: رشته‌های ورزشی به منزله خرده فرهنگ در قالب فرهنگ جامعه مورد توجه هستند، لذا بررسی فرهنگ آنها می تواند برای توسعه فرهنگی ورزش مفید باشد. هدف تحقیق حاضر، مقایسه تفاوت‌های فرهنگی در بین رشته‌های ورزشی مختلف در ایران بود.
روش‌شناسی: روش انجام این تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر استراتژی توصیفی و از نظر مسیر اجرا پیمایشی بود. جامعه آماری تحقیق شامل ورزشکاران نخبه عضو تیم‌های ملی و یا دعوت‌شدگان به اردوهای تیم‌های ملی، مربیان و پیشکسوتان14 رشته ورزشی در شش ماهه دوم سال 98 بودند. در این تحقیق اقدام به نمونه‌گیری نشد و افراد و اعضای تیم‌ها به شکل کل‌شمار و با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس مورد توجه تحقیق قرار گرفتند. ابزار اندازه‌گیری در این تحقیق پرسشنامه فرهنگ ورزش کشکر و همکاران (1395) بود که پس از کسب اطمینان از روایی محتوایی، سازه و پایایی(83/0=α) در بین افراد جامعه توزیع شد. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس یک راهه (آنوا) و همچنین آزمون تعقیبی LSD استفاده شد.
یافته‌ها: بین رشته‌های ورزشی مختلف از نظر مؤلفه‌های فرهنگ ورزش تفاوت وجود داشت. بطوری که بالاترین حد مؤلفه های نه گانه فرهنگ ورزش در رشته کاراته وجود داشت و در رشته والیبال مولفه های ارزشها و هنجارها، رفتار محترمانه، اخلاق، عادت به ورزش مدیریت ورزش، و نمودهای ملموس، و در تکواندو و جودو مؤلفه های باورها و مفروضات، رفتار محترمانه، مصنوعات، نمودهای ملموس و مدیریت ورزش، اخلاق، عادت به ورزش، تکریم فرهنگها از بالاترین حد برخوردار بودند.
نتیجه‌گیری: رشته های ورزشی دارای تفاوت فرهنگی هستند و لازم است از رشته‌هایی که می توانند ارزش‌های فرهنگی بیشتری را منتقل کنند، نظیر رشته های رزمی، برای توسعه اهداف فرهنگی در جامعه بهره‌برداری شود و در سایر رشته‌ها، اقدام به آموزش ارزش‌های فرهنگی در قالب برنامه های آموزشی ورزشکاران و سایر دست اندرکاران ورزش گردد.