روش‌ آموزش مبتنی بر بازی موقعیتی: چالشی برای مدل‌ سنتی در دانش تاکتیکی و لذت از فعالیت بدنی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشکده تربیت بدنی دانشگاه ارومیه

2 عضو هیئت علمی/ دانشگاه ارومیه

3 عضو هیئت علمی دانشگاه شیراز

10.22080/jsmb.2024.18964.3363

چکیده

مقدمه و هدف: هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثر مدل‌های آموزش سنتی و بازی موقعیتی بر دانش تاکتیکی و لذت از فعالیت بدنی در فوتبال بود.

روش شناسی: آزمودنیهای پژوهش شامل 24 پسر حاضر در مدرسه فوتبال با میانگین سنی 73/0±11 بود. این پژوهش شامل چهار مرحلة پیش آزمون، تمرینات به دو شیوۀ بازی موقعیتی و سنتی، پس‌آزمون و آزمون یادداری تاخیری بود .تمرینات بازی موقعیتی شامل آموزش براساس مدل مبتنی بر بازی و شامل 5 مرحله بود. تمرینات سنتی نیز عبارت بود از: آموزش با تأکید بر مهارت و تکنیک.

یافته‌ها: نتایج تحلیل واریانس با اندازه گیری‌های مکرر و آزمون T مستقل نشان داد که دانش تاکتیکی و امتیازات لذت از فعالیت بدنی گروه بازی موقعیتی نسبت به گروه سنتی بیشتر بود.

با توجه به یافته‌های پژوهش حاضر توصیه می‌شود که باید فرد، فعالیت و محیط را بعنوان یک واحد یکپارچه بجای اجزا قابل جدا شدن در نظر گرفت، زیرا هراندازه که شرایط تمرین به شرایط اصلی نزدیکتر باشد یادگیری بیشتر صورت می گیرد که این مدل خلاقانه در تحقیق حاضر توانسته است این شرایط را ایجاد و سبب پیشرفت دانش تاکتیکی و لذت از فعالیت بدنی شود. بنابراین توصیه می‌شود که مربیان ورزشی بیشتر از مدل بازی موقعیتی برای کلاس‌های ورزش و ایجاد علاقه در بین دانش آموزان استفاده کنند، زیرا این مدل با سناریوهای بازی یک مدل خلاقانه آموزشی است که برای آموزش ورزش‌ها در کلاس‌های درس تربیت بدنی ارائه شده است .

کلیدواژه‌ها