2
گروه رفتار حرکتی دانشکده تربیت بدنی دانشگاه خوارزمی تهران، تهران، ایران
3
گروه اسیب شناسی دانشکده تربیت بدنی دانشگاه خوارزمی تهران تهران ایران
10.22080/jsmb.2024.22942.3718
چکیده
هدف از این پژوهش تاثیر آموزش غیرخطی بر کینماتیک اندام تحتانی در مهارت حرکتی راه‌رفتن در کودکان 3-5 سال بود. بیست و چهار کودک 3-5 سال به طور تصادفی در دو گروه (گروه تجربی: 12 نفر و گروه کنترل: 12 نفر) قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت شش هفته و هفته‌ای دو جلسه به تمرینات پرداختند. زوایای مفاصل ران، زانو و مچ‌پا در صفحه ساجیتال در لحظه برخورد پاشنه با زمین و لحظه جدا شدن انگشت شست پا از زمین، قبل و پس از مداخله با استفاده از ویدئو آنالیز محاسبه شد (یعنی جهت ضبط حرکت از دوربین گوپرو (رزولوشن K 7/2 و سرعت 120 فریم بر ثانیه) و استخراج داده های کینماتیکی از نرم افزار کینوا استفاده شد). برای مقایسه درون گروهی از آزمون تی همبسته و جهت مقایسه بین گروه‌ها از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره در سطح معناداری 05/0 استفاده شد. در گروه مداخله: در لحظه برخورد پاشنه با زمین میزان دورسی‌فلکشن مچ‌پا بعد از اجرای مداخله 85/33% افزایش یافته، فلکشن زانو 19/17% و فلکشن ران 76/17% کاهش یافته است. همچنین در لحظه جدا شدن شست پا از زمین میزان پلانتارفلکشن مچ‌پا بعد از اجرای مداخله 56/35% افزایش یافته، فلکشن زانو 83/14% کاهش یافته و اکستنشن ران 76/35% افزایش یافته است. بر اساس نتایج تحلیل واریانس چند متغیره، بین گروه تمرینی و کنترل در متغیرهای کینماتیکی راه‌رفتن، تفاوت معنا دار وجود داشت. نتایج نشان داد که یک دوره آموزش غیرخطی برای تغییر الگوی کینماتیکی راه‌رفتن در کودکان 3-5 سال اثر دارد. بنابراین توصیه می شود، جهت ارتقاء و پیشرفت کودکان در مهارت‌های حرکتی بنیادی جابجایی از روش آموزش غیرخطی به منظور بهبود کینماتیک حرکتی و در نتیجه پیشگیری از سقوط در طی جابجایی در کودکان بهره گیریم.
)