1
کارشناس ارشد رفتار حرکتی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اراک، اراک، ایران
2
دانشیار گروه رفتار حرکتی و روان شناسی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اراک، اراک، ایران
10.22080/jsmb.2024.26009.3864
چکیده
هدف: بازی ابزاری آموزشی بسیار مهم برای پرورش ظرفیت‌های ذهنی، جسمانی، عاطفی و اجتماعی کودکان به شمار می‌آید. هدف، پژوهش حاضر بررسی اثر بازیهای رشدی و بومی‌محلی بر آگاهی‌هیجانی کودکان بود.
روش‌شناسی: در این پژوهش نیمه‌تجربی جامعه آماری این تحقیق را کودکان 9 تا 11 ساله دانش آموزان شهرستان دهگلان تشکیل دادند، از آنها 28 نفر به صورت غیرتصادفی و در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند و به صورت تصادفی در قالب دو گروه بازیهای بومی‌محلی (14نفر) و بازی رشدی (14نفر) توزیع شدند. هر دو گروه بازیهای منتخب را به مدت 6 هفته، هفته‌ای سه جلسه انجام دادند. برای اندازه‌گیری آگاهی‌هیجانی قبل و بعد از مداخله پژوهشی از پرسشنامه ریف (2008) و برای تشخیص طبیعی-بودن داده‌های مربوط به متغیرهای پژوهش از آزمون شاپیرو ویلک استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها و آزمودن فرضیه‌های تحقیق از آزمون استنباطی تی گروه‌های مستقل استفاده شد. تمام تحلیل‌های آماری در سطح آلفای 05/0 با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 19 و همچنین برای رسم نمودار‌ها از نرم افزار اکسل استفاده گردید.
نتایج: یافته‌های پژوهش حاضر نشان داد که بازیهای بومی‌محلی و رشدی بر آگاهی‌هیجانی با زیرمقیاس‌های تمایز هیجانات، ابراز هیجانات، توجه به هیجانات دیگران، آگاهی‌بدنی، و تحلیل هیجانات به طور معناداری موثر بوده و منجر به افزایش آگاهی هیجانی کودکان گردیده است (05/0P≤ ).
نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر به دست‌اندرکاران تعلیم و تربیت یادآوری می‌کند که از بازیهای رشدی و بومی‌محلی می‌توان به عنوان روش مداخله‌ی مناسب برای بهبود آگاهی‌هیجانی کودکان استفاده کرد و آگاهی‌هیجانی کودکان را افزایش داد.
)