اثربخشی تمرینات ریتمیک با موسیقی بر توجه و رشد حرکتی کودکان کم‌توان ذهنی آموزش‌پذیر

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشگاه تبریز

2 دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریز

3 گروه رفتار حرکتی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران

10.22080/jsmb.2024.18400.3312

چکیده

مقدمه و هدف: حرکات ریتمیک افزون براینکه ابزار مؤثری برای آموزش و تمرین مهارت‌های حرکتی پایه فراهم می‌کند، می‌تواند بر فرایندهای شناختی، حرکتی و رشد ارتباط‌های فردی و مهارت‌های اجتماعی نیز اثرگذار باشد. هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرینات ریتمیک همراه موسیقی بر توجه و رشد حرکتی کودکان کم‌توان ذهنی آموزش‌پذیر است. روش: برای بررسی این هدف، مطالعه‌ای با روش تحقیق نیمه‌تجربی با طرح پیش و پس‌آزمون بهمراه دو گروه تجربی و کنترل مورد استفاده قرار گرفتند. نمونه تحقیق شامل 30 دانش‌آموز کودک کم توان ذهنی آموزش‌پذیر با رده سنی 7 تا 10 سال که گروه تجربی شامل 15 نفر و گروه کنترل نیز شامل 15 نفر بودند. تعداد جلسات در این تحقیق 16 جلسه به مدت 45 دقیقه و برنامه تمرینی شامل تمرینات ریتمیک همراه با موسیقی بود. برای ارزیابی توجه از آزمون توجه تولوز-پیرون و برای بررسی رشد حرکتی از آزمون اولریخ 3 استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس مرکب (2 در 2) در سطح معناداری 05/0 و نرم‌افزار اس.پی.اس.اس نسخه 22 جهت بررسی تفاوت گروه‌ها در پیش و پس آزمون استفاده شد. یافته‌ها: یافته‌های تحلیل واریانس مرکب نشان داد که تمرینات ریتمیک با موسیقی بر توجه (033/0=p) و بر رشد حرکتی درشت (017/=p) در کودکان کم توان ذهنی آموزش‌پذیر اثر مثبت و معناداری دارد. براساس این یافته‌ها، تمرینات ریتمیک با موسیقی ممکن است باعث بهبود رشد حرکتی و عامل توجه شده و این دورة تمرینی میتواند اثر مثبتی بر کودکان کم توان ذهنی داشته باشد. نتیجه‌گیری: این یافته‌ها نشان می‌دهند که تغییر تکلیف (افزودن ریتمیک موسیقی) از عوامل اثرگذار بر رشد حرکتی و عامل توجه براساس مدل قیود نیوول و ساعت شنی گالاهو بر کودکان کم‌توان ذهنی می‌باشد.

کلیدواژه‌ها