مقدمه: هدف از تحقیق حاضر مطالعه تداخل زمینهای بر یادگیری تکالیفی است که از شاخص های دشواری مختلف برخوردارند و در دو سطح ساده و پیچیده قرار دارند.. روش: بدین منظور 56 آزمودنی دختر و پسر راست دست با میانگین سنی 3/1±22 از جامعه آماری دانشگاه یزد به صورت در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در چهار گروه براساس آرایش تمرینی و نوع تکلیف قرار گرفتند. تکلیف مورد استفاده تکلیف ضربه زنی فیتز با شاخص های دشواری متفاوت که به صورت نرم افزاری طراحی شد. هدف از اجرای تکلیف، حداکثر سرعت و دقت حرکت بود. آزمودنیها در مرحله اکتساب 8 بلوک 8 کوششی سپس در مرحله یادداری فوری یک بلوک 8 کوششی را تمرین کردند. در آزمونهای انتقال یک بلوک 8 کوششی را اجرا کردند. به منظور تحلیل دادهها از آزمون تحلیل واریانس عاملی مرکب، تحلیل واریانس دو عاملی، و آزمون ناپارامتری کروسکال والیس در سطح معنیداری P یافته ها: نتایج تفاوت معنیداری را به لحاظ عملکرد بهتر بین گروههای تمرینی آرایش قالبی نسبت به آرایش تصادفی در تکلیف ساده نسبت به تکلیف پیچیده در مراحل مختلف آزمون در سرعت حرکت نشان داد، ولی به لحاظ دقت حرکت تفاوت معنیداری بین گروههای تمرینی مشاهده نشد. بحث: از نتایج این پژوهش چنین استنباط میشود اثر تداخل زمینهای به مبادله دقت و سرعت نیز بستگی دارد. لذا به مربیان پیشنهاد میشود در تکالیفی که از اصل مبادله دقت و سرعت برخوردار است، از شیوه تمرینی با تداخل زمینهای پایین بهره گیرند.
رهاوی عزابادی, رزا, استیری, زهرا, & رضایی, مهدیه. (1397). تأثیر تداخل زمینه ای و شاخص های دشواری بر یادگیری تکالیف ساده و پیچیده. پژوهشنامه مدیریت ورزشی و رفتار حرکتی, 14(28), 233-246. doi: 10.22080/jsmb.2018.11938.2585
MLA
رزا رهاوی عزابادی; زهرا استیری; مهدیه رضایی. "تأثیر تداخل زمینه ای و شاخص های دشواری بر یادگیری تکالیف ساده و پیچیده". پژوهشنامه مدیریت ورزشی و رفتار حرکتی, 14, 28, 1397, 233-246. doi: 10.22080/jsmb.2018.11938.2585
HARVARD
رهاوی عزابادی, رزا, استیری, زهرا, رضایی, مهدیه. (1397). 'تأثیر تداخل زمینه ای و شاخص های دشواری بر یادگیری تکالیف ساده و پیچیده', پژوهشنامه مدیریت ورزشی و رفتار حرکتی, 14(28), pp. 233-246. doi: 10.22080/jsmb.2018.11938.2585
VANCOUVER
رهاوی عزابادی, رزا, استیری, زهرا, رضایی, مهدیه. تأثیر تداخل زمینه ای و شاخص های دشواری بر یادگیری تکالیف ساده و پیچیده. پژوهشنامه مدیریت ورزشی و رفتار حرکتی, 1397; 14(28): 233-246. doi: 10.22080/jsmb.2018.11938.2585