مقدمه و هدف: هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی ارتباط کیفیت دوست ورزشی با شاخص‌های سلامت روانی ورزشکاران نوجوان شهر شاهرود بود. روش‌شناسی: جامعه آماری این پژوهش را ورزشکاران نوجوان شهرستان شاهرود (2032 نفر) تشکیل دادند که از بین آن‌ها 331 نفر به روش سهیمه‌ای به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌ها از پرسش‌نامه‌های استاندارد کیفیت دوست ورزشی (ویس و اسمیت، 1999)، رضایت از زندگی (ای‌دی دینر، امانس و گریفین، 1985)، شادکامی (لیبومیرسکای و لیپر، 1997) و عزت‌نفس (روزنبرگ، 1965) استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان‌داد کیفیت دوست ورزشی با شادکامی و رضایت از زندگی ارتباط مثبت و معناداری دارد، اما تعارض ارتباطی با شادکامی، عزت‌نفس و رضایت از زندگی ارتباط منفی و معناداری را نشان داد. نتایج تحلیل‌مسیر نشان داد کیفیت دوست ورزشی به‌طور مستقیم بر رضایت از زندگی و به‌طور غیرمستقیم بر شادکامی تأثیر مثبت دارد و تعارض ارتباطی نیز به‌طور مستقیم بر عزت-نفس و به‌طور غیرمستقیم بر رضایت از زندگی و شادکامی تأثیر منفی دارد. قسمت اثرکل نیز نشان داد که عزت‌نفس و رضایت از زندگی به‌ترتیب بیشترین تأثیر را بر شادکامی دارند. کلیة شاخص‌ها نیز نشان از برازش مطلوب مدل دارند. نتیجه‌گیری: پیدا کردن دوست خوب و برقرای تعامل مثبت با آن در محیط های ورزشی باعث ارتقاء سطح سلامت روانی و در نتیجه سازگاری بیشتر نوجوانان می شود؛ بنابراین پیشنهاد می‌شود خانواده‌ها بر دوست‌گزینی و روابط فرزندان‌شان در دوره نوجوانی توجه بیشتری داشته باشند.
)