تأثیر تعامل انواع کانون توجه و محیط رقابتی بر یادگیری و اجرای پرتاب از بالای شانه با دست غیر برتر

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه تهران

2 دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی

3 مدرس دانشگاه تهران

چکیده

مقدمه و هدف: کانون توجه و رقابت از عوامل جدایی‌ناپذیر ورزش و تأثیرگذار بر عملکرد و یادگیری مهارت حرکتی هستند. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تعامل انواع کانون توجه و محیط رقابتی بر اجرا و یادگیری پرتاب از بالای شانه با دست غیر برتر دانشآموزان پسر مقطع دبیرستان بود.
روش‌شناسی: 60 دانش‌آموز پسر راست‌دست با میانگین سنی (819/0±95/16) و ناآشنا با تکلیف که در شهر تبریز در حال تحصیل بودند به‌صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند و به چهار گروه 15 نفری (دستورالعمل توجه بیرونی، دستورالعمل توجه درونی، دستورالعمل توجه بیرونی در محیط رقابتی و توجه درونی در محیط رقابتی) تقسیم شدند. سپس در مرحله اکتساب شش دسته ده کوششی پرتاب توپ تنیس خاکی از بالای سر را مطابق شرایط هر گروه تمرین کردند. آزمون یادداری و انتقال بعد از 24 ساعت از مرحله اکتساب انجام شد.
یافته‌ها: پس از اطمینان از طبیعی بودن توزیع داده‌ها با استفاده از آزمون شاپیرو-ویلک، یافتههای حاصل از آزمون تحلیل واریانس با اندازههای تکراری در مورد عامل دسته نشان می‌دهد که اثرات اصلی گروه و دسته و نیز تعامل بین این دو متغیر معنادار است. نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد که در تمام مراحل بین نمره‌های گروه‌ها تفاوت معنادار است و در هر دو شرایط رقابتی و غیررقابتی گروه توجه بیرونی عملکرد بهتری نسبت به گروه توجه درونی دارد و همچنین گروه توجه بیرونی در شرایط رقابتی بهتر از غیررقابتی است (05/0≥P). همچنین نتایج نشان می‌دهد که همه گروه‌ها در آزمون‌های اکتساب و یادداری نسبت به پیش‌آزمون پیشرفت دارند؛ بنابراین پیشنهاد می‌شود که مربیان و معلمان ورزشی در محیط‌های رقابتی نیز از دستورالعمل توجه بیرونی برای یادگیری مهارت‌های ورزشی استفاده کنند.

کلیدواژه‌ها