مقایسه سطوح آمادگی مدیران و کارکنان تربیت بدنی دانشگاه‌های کشور و ارتباط آن با تصمیم‌گیری اثربخش در سازمان مربوطه

چکیده
فعّالیّت‌های مختلف مدیریت، نشان می‌دهد که جوهره اصلی این فعّالیّت‌ها تصمیم‌گیری است. طبیعی است که مدیران در خلا تصمیم‌گیری نمی‌کنند، بلکه عوامل مختلفی سبک و شیوه تصمیم‌گیری آن‌ها را تحت تاثیر قرار میدهد که از آن جمله سطح آمادگی مدیران و زیر دستان میباشد. از این رو آشنایی با شیوه‌ها و روش‌های تصمیم‌گیری و آگاهی از تکنیک‌های اخذ تصمیم برای مدیران واجد اهمّیّت بسیار بوده و به بهره‌گیری از این شیوه‌ها و ابزار‌هاست که توانایی مدیران در اخذ تصمیم‌ها کارآمدتر و مؤثّرتر افزایش می‌یابد. هدف این تحقیق بررسی تعیین سطوح آمادگی مدیران و کارکنان تربیت بدنی دانشگاه‌های کشور جهت تصمیم‌گیری اثربخش در سازمانشان می‌باشد. دراین خصوص یک سوال اساسی مطرح است که آیا سطح آمادگی زیردستان تعیین کننده سبک تصمیم‌گیری مدیران است یا علاوه بر سطح آمادگی زیردستان، سطح آمادگی مدیران هم در انتخاب سبک تصمیم‌گیری آن‌ها مؤثّر است؟ و چگونه می‌توان تصمیمات موفق تری اتخاذ کرد؟ روش تحقیق حاضر، از نوع توصیفی تحلیلی بوده و به شکل میدانی اجرا شده است. . این تحقیق در دو دسته دانشگاه‌های موفق و دانشگاه‌های ناموفق (با توجّه به شاخص‌هایی که برای ارزیابی عملکرد ورزش دانشگاه‌ها مشخّص شده است) انجام شد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده‌ها نشان داد که سطح آمادگی زیردستان به تنهایی عامل تعیین کننده سبک تصمیم‌گیری مدیران نیست، بلکه سطح آمادگی خود مدیر نیز در تعیین سبک تصمیم‌گیری وی مؤثّر است.